بنام خدا

زمان انقلاب، همّت خودش در تظاهرات، جلو همه حرکت می کرد؛ دانش آموزان را هم دنبال خودش به تظاهرات می کشید. مادرش نگران او بود. به او می گفت،: «تاکی می خواهی به تظاهرات بروی؟»

ـ « تا وقتی که خونم به زمین ریخته شود!»

یکی از روزها که پس از تظاهرات، مجسّمه شاه را پایین آوردند، یکی از بچّه‌ها شهید شده بود و همّت خیلی ناراحت شده بود. کنار ایوان ایستاده بود و همین طور گریه می کرد. قلب رئوف و مهربانی داشت.

بنام خدا

ابراهیم در جریان انقلاب خیلی فعالیت می کرد. یک دفعه به قم رفته و تعدادی نوار و اعلامیه های امام (ره) را در یک کیسه گونی بزرگ ریخته و با خودش آورده بود. وقتی در «شهرضا» از اتوبوس پیاده شده بود،‌نیروهای نظامی رژیم شاه، به او و آن گونی بزرگ (که اندازه هیکل خودش بود) مشکوک شده و او را دنبال کرده بودند. با عجله خودش را به خانه رساند و داخل شد. گفتم: «چه شده؟»

گفت:«شما برو از پشت بام نگاه کن ببین توی کوچه خبری هست یا نه؟»

رفتم و دیدم چند نفر مسلّح در کوچه ایستاده اند. آمدم و به او گفتم. آرام و آهسته خودش را به پشت بام رساند و از آنجا فرار کرد و دست مأموران شاه به او نرسید.

بنام خدا

ما در زمان انقلاب، هم معلّم بودیم و هم دانشجوی رشته بهداشت. من و همّت همکلاسی بودیم و در وقتهای بیکاری، به خارج از شهر می رفتیم و با هم درس می خواندیم. همیشه پیش از این که درس را شروع کنیم، همّت یکی از اعلامیه های جدید حضرت امام (ره) را در می آورد و چند دقیقه آن را می‌خواندیم و درباره آن صحبت می کردیم و بعد به درس می پرداختیم.

بنام خدا

ابراهیم در سال 1352 ( چند سال پیش از پیروزی انقلاب) به سربازی رفته بود. قسمت بیشتر دوران سربازی را در لشگر توپخانه اصفهان گذرانیده بود، «سرلشگر ناجی» ـ که از افراد خائن به مملکت بود و پس از انقلاب اعدام شدـ در آن زمان فرمانده این لشگر بود. مسؤولیت آشپزخانه لشگر را به عهده‌ابراهیم گذاشتند. چند ماه بعد، ماه مبارک رمضان فرا رسید. او به سربازان پیغام داد که هر کس روزه می گیرد، می تواند هنگام سحر به آشپزخانه مراجعه کند و سحری بگیرد. سرلشگر ناجی از این موضوع باخبر و عصبانی شد و پرسید: «چه کسی سربازان را دعوت به روزه گرفتن کرد‌ه‌است؟»

به او گفتند: « محمّد ابراهیم همّت، مسؤول آشپزخانه!»

سرلشگر ناجی، همّت را احضار کرد و با عصبانیت از او پرسید: «تو به چه حقّی به سربازان گفته‌ای که روزه بگیرند و به آنان سحری داده ای؟» بعد هم دستور داد تا همه سربازان در یک صف بایستند و به همه آنان آب بدهند تا اگر کسی روزه گرفته است، روزه اش باطل شود. همّت به دوستانش گفت: «اگر با تیر به مغزم می زدند، بهتر از این بود که ببینم چطور حرمت دستور خدا شکسته می‌شود!»

همّت منتظر فرصتی بود تا این عمل ناشایست ناجی را تلافی کند. یک روز باخبر شد که ناجی قصد دارد سرزده به آشپزخانه بیاید و هنگام سحر آنان را غافلگیر کند. همت به چند نفر از سربازان گفت که کف آشپزخانه را خوب بشویند و بعد، یک قوطی روغن کف آشپزخانه بمالند و روی آنها هم کف صابون بریزند تا کف آشپزخانه لغزنده شود و وقتی ناجی برای سرکشی می آید، زمین بخورد! همّت آرزو کرد ناجی آن چنان محکم به زمین بخورد که تا پایان ماه مبارک رمضان در بیمارستان بماند.

سحرگاه آن روز، ناجی بدون اطلاع قبلی وارد آشپزخانه شد و هنوز چند قدم بیشتر برنداشته بود که لیز خورد و به زمین افتاد! او آن چنان محکم به زمین خورد که صدای استخوانهایش در فضای آشپزخانه پیچید و داد و فریادش بلند شد. او را به بیمارستان انتقال دادند و تا پایان ماه مبارک رمضان در بیمارستان ماند. پس از آن روز سربازان با خیال راحت روزه گرفتند!

بنام خدا

من و همّت همکلاسی بودیم. در همان سالهای پیش از پیروزی انقلاب که ما به دبیرستان می‌رفتیم، ایشان با مسائل سیاسی آشنا بود. وقتی کلاس دوم دبیرستان بودیم، یک روز از جنگ اعراب و اسرائیل صحبت شد. همّت حدود نیم ساعت درباره مسأله فلسطین و اسرائیل صحبت و بحث کرد و ما متوجه شدیم که ایشان چقدر از مسائل روز آگاه است.

یک روز دیگر ـ وقتی که کلاس سوم دبیرستان بودیم ـ همّت با شجاعت تمام، درباره شاه صحبت کرد. آن وقتها شاه کتابی به نام «انقلاب سفید» نوشته بود و ما مجبور بودیم در مدرسه این کتاب را بخوانیم. دبیر درس «انقلاب سفید» آقای «حسینی» بود که خودش هم نسبت به این کتاب بی‌علاقه بود. یک روز همّت با آقای حسینی درباره این کتاب بحث کرد و همه بچه های کلاس هم نظرشان این بود که «انقلاب سفید» خوانده نشود.

شهید همّت در دوران تحصیل یک دانش آموز فعال و با فکر بود و هر مسأله ای که پیش می آمد، ایشان هم فعالانه بحث می کرد.

بنام خدا

نام کتاب :

  به مجنون گفتم زنده بمان

کتاب سوم . همت

ویژه ی جوانان و بزرگسالان

بازنویسی متن : فرهاد خضری

ناشر : روایت فتح

طراح جلد : سید شهاب الدین طباطبایی

لیتوگرافی : مقدم

چاپ : شمشاد

نظارت : جابر شوقی

قیمت : ۱۵۰۰۰ ریال

تعداد صفحه : ۲۵۹

موضوع : زندگینامه و مجموعه ی بسیار زیبا و خواندنی خاطرات سردار فاتح خیبر شهید محمد ابراهیم همت

بنام خدا

«حاج ابراهیم همت» مرد جنگ

مرد ایثارو شرف مرد تفنگ

زاهد شب شیر خیبر بوده است

ذوالفقاری دست حیدر بوده است

بادگر با دلباختگان همراه بود

آن کبوتر عاشق پرواز بود

جز هوای عاشقی در سر نداشت

نخل سبزی بود اما سر نداشت

تا ندای هل من ناصر را شنید

در میان جبهه فریادی کشید

حمله را با نام حق آغاز کرد

راه را تا کوی جانان باز کرد

جز شهادت مقصدی دیگر نداشت

هجرتش را هیچکس باور نداشت

* شعر از یکی از یاران همراه .با کمال تشکر از ایشان.اجرتان با سیدالشهدا .التماس دعا

بنام خدا

کتاب :

بنام خدا

..

چند وقتی بود که از او خبری نداشتیم. تلفن هم نزده بود. نگران بودم. از همان لحظه آخرین خداحافظی‌اش، حالم دگرگون شده بود: قرآنی که از جیب درآورد و به من داد. نگاهی که نیمه راه به من انداخت، حالتی که پیدا کرده بود و خداحافظی بی‌سابقه‌ای که آن روز کرده بود، همه و همه توی دلم را خالی کرده بود. حالا هم که از او خبری نداشتیم.

مدتی بود که می‌دیدم افراد مختلفی توی محل، مقابل خانه‌مان، رفت و آمد می‌کنند. رفت و آمدی که غیرعادی به نظر می‌آمد. عده زیادی می‌آمدند و می‌رفتند و نگاههای غریبی به خانه ما می‌انداختند.

بعدازظهر بود که دیدم حبیب‌الله سرزده و با عجله وارد خانه شد. پرسیدم: «چی شده؟»

گفت: «هیچی ننه، مسأله خاصی نیست.»

گفتم: «این رفت و آمدهای توی محله برای چیست؟»

گفت: «مردم می‌روند و می‌آیند، مگر باید حتماً اتفاقی افتاده باشد.»

گفتم: «چرا زیادتر از همیشه و چرا بیشتر مقابل خانه ما؟»

دیدم چیزی نمی‌گوید، انگار حرفی نمی‌توانست بزند. دلم گواهی می‌داد که اتفاقی افتاده. قسمشان دادم و گفتم: «تو را به خدا بگویید چی شده، اتفاقی برای برادرت افتاده؟»

دیدم چهره‌اش تغییر کرد و گفت: «بنشین تا برایت بگویم.»

گفتم: «بگو.»

گفت: «دیشب خواب خیلی خوبی دیده‌ام.»

پرسیدم: «چه خوابی؟»

گفت: «خواب خانم حضرت زهرا(س) را، راجع به شما بود. خانم در خواب به من گفتند که شما خیلی پیش خدا اجر داری.»

گفتم: «یعنی چه؟»

گفت: «ننه، حاجی شهید شده.»

وقتی حبیب‌الله این جمله را گفت، دیگر چیزی نفهمیدم. مدتی بعد که حالم بهتر شد، دیدم خانه و محله شلوغ شده است. فهمیدم که همه آن رفت و آمدها و شلوغی محله برای چه بود. خبر شهادت حاجی رسیده بود.

* مادر شهید