سلام

شهيد همت، همتش بلند بود كه به فيض شهادت رسيد. اونوقتها كه تو ميدون صبحگاه دوكوهه، خيلي بي آلايش و نه از روي غرور، به بچه هاي لشكر حضرت رسول (ص) دستور از جلو نظام ميداد و بر وبچه هاي رزمنده هم بي منت و با خلوص، نظم مي گرفتند، يادش بخير

اگه همون قاضي يا مسول نه از روي كبر بلكه به خاطر خود خدا كار كنه و به اين مسئله اعتقاد داشته باشه كه مثل طرف روبروش يه انسانه و بدني ضعيف داره و هرآن احتمال داره كه روحش از بدن جدا باشه، ديگه اينجوري برخورد نمي كنه . . .

زيبا نوشته بودي. در صورت تمايل به وب هم لينك بشيم.

موفق باشيد