سلام
وبلاگتون خيلي پرمحتواست
از آشنايي با شما خوشحالم
مطالبتون رو خوندم عالي بود
موفق باشيد
ياعلي
اينرو خودم درست کردم از چيزايي که از حاجي داشتم...
شرمنده اگه لينکش يه ذره طولانيه، اخه اسمشو فارسي گذاشتم و آپلود کردم... بخون اگه به دردت خورد بذار روي بلاگت.... خيلي دعام کنيد... خيلي.. داغونم.. خدا کنه اون دنيا با حاج همت ها باشم...
http://hemmat.persiangig.ir/document/Shahid%20Hemmat/زندگي%20نامه%20شهيد%20همت%20%5b%20Shahid%20Muhammad%20Ebrahim%20Hemmat%20%5d.pdf
چه عجب يه نفر هست كه راجع به حاج همت مي نويسه و به روزم هست! واقعاً عجبه. من ديگه خسته شدم ازين كه هر جا ازين وبلاگاي روشن فكري مي بينيم روز به روز كه چه عرض كنم ، ساعت به ساعت آپ مي كنن و چرت و پرت راجع به چيزايي مي نويسن كه هيچي ازش نمي فهمن: فلسفه ي كافكا، سكوت دارم پرم ميكنه، حس بودن تو لحظه ها ي روشن فكرانه... حالم داره به هم ميخوره ازين همه تظاهر! ولي وبلاگايي مثه مال شما، يلي لطف كنن هر 6 ماه بيه بار.محيطمون چه جوريه؟تا يه كلمه ميگي، همه ميگن: بازم اين دختره شروع كرد.انقدر اينا تو تاريكي وجودشون گم شدن كه به خدا مي ترسم يه كلمه هم راجع به قهرماناي زندگيم(يعني شهدا) بگم، مبادا كه با وجود تاريكشون و قلب سياهشون اسم عزيز اونا رو لجن مال كنن. يه كمم راجع به اينا واسه ما جوونا بگين. اگه خودتون هم نسل مايين، كه بهتر ميفهمين چي ميگم. اگرم نه، يه كم از آگاهي هاي دوران خودتونو تو كله ما تزريق كنين.
وبلاگ به وبلاگ حاج همت من رو کشوند تا رسيدم اينجا...با حرفاتون آتيشمون زدين!...حرفي که آتيش نزنه حرف نيست...دلي که نسوزه دل نيست!
دعا کنيد ماهم آدم بشيم
يا علي!
همت، از زيباترين خاطرات عبور از خاك و پروانه شدنه.
زيباييد. ابدي باشيد.
