نظرات ياداشت ما در روز روشن، تا پشت خاكريز دشمن رفتيم

+ ليلا

اين شعرم خود گوياي همه چيز است:

از آن روزي که قاب عکس تو بر من نظر کرد
نميداني دل ديوانه ام با من چه ها کرد

در آن چشمان معصوم و پريوار تو مدهوش
تمام بند و ديوار وجودم را صدا کرد

همان جا نام زيباي بلندت چون مه شب
درخشيد و در آسمان من شوري بپا کرد

دوان شد سوي مجنون تربت پاک شهادت
شنيد راز عروجت آن زمان و گريه ها کرد

به آواي غريبت که در آن کوچه گذر بود
سپرد با جان و دل گوش وغم دردم شفا کرد

روان با آه جان شد سيل اشکهاي سردم
کشيد پر وجود خسته و عاشق ندا کرد:

زهي همت که شور و شمع عشق پاک تو در رزم خيبر
مرا با راه اخلاص حسينم آشنا کرد
مرا در کربلا با عشق الله آشنا کرد