سلام آقا کميل؛
اولين باري که وارد وبلاگت ميشدم باورم نمي شد که اينقدر دلم برات تنگ شده باشه.
بي هدف تو اينترنت ولو بودم که نا خداگاه اسم تو يادم افتاد گفتم حالا که پيدا کردن تو مثل پيدا کردن آب تو کويره -مخصوصا از وقتي که "..."! بله خودت مي دوني از کي! - اقلاً تو اينترنت و فضاي مجازي اين يار قديمي رو پيدا كنيم. انصافاً دم اينترنت گرم كه به اين راحتي تو رو به ما رسوند!
بابا دست مريزاد ،ايول ، ساغول!
خيلي زحمت كشيدين. خدايي حال كردم.
راستش دلم نيومد چيز نگفته بزارم و برم واسه خاطر همين اين جارو پيدا كردم تا ازتون تشكر كنم اميد وارم هرچه زودتر باز بيام ديدنتون.
اگه كمكي چيز لازم داشتين بي خبرم نذارين. دربست نوكر شما و بربچس گردان عشقي كميل هستم.
فداي همتون
عاشق پريدن(شهيد سيد علي اكبر مولويان)
